Για τη σημερινή ανάρτηση δεν
χρειάστηκε να γράψω εγώ, τα έχει γράψει γεωργός από τη Θεσσαλία, σχολιάζοντας
"συμβουλές" "Ολλανδών ειδικών", που είπαν πως "σε 40
χρόνια η Θεσσαλία θα γίνει έρημος, αν δεν σταματήσει η καλλιέργεια βαμβακιού".
Χωρίς άλλα σχόλια, να τι έγραψε επώνυμα:
Σχετικά με το σχέδιο των Ολλανδών για τη διαχείριση
του υδατικού δυναμικού στη Θεσσαλία, θα ήθελα να αναφέρω τα παρακάτω.
Τα ίδια με τους Ολλανδούς μας είχαν πει και οι Έλληνες
συνάδελφοι τους από το 1984.
Και αυτοί προέβλεπαν ότι η Θεσσαλία σε 30 χρόνια το
πολύ θα γίνει έρημος, αλλά ευτυχώς η Θεσσαλία δέκα χρόνια μετά την
"ερημοποίηση" ζει και είναι καταπράσινη ακόμα. Και μάλιστα οι
εκτιμήσεις αυτές με διπλάσιες εκτάσεις σπαρμένες με βαμβάκι από ό,τι σήμερα!.
Από τότε ξεκίνησε η περιβόητη εκτροπή του Αχελώου και
ενώ θα μπορούσε να ολοκληρωθεί εδώ και 20 χρόνια (έτοιμο το φράγμα στη
Μεσοχώρα), αυτή ατάραχη συνεχίζει το ταξίδι της στο σύμπαν της οικολογίας και
της πολιτικής ανικανότητας.
Όλα αυτά τα χρόνια, εμείς οι ολιγογράμματοι Θεσσαλοί
γεωργοί, από μόνοι μας οδηγηθήκαμε στη μείωση των καλλιεργημένων
εκτάσεων βαμβακιού και καλαμποκιού.
Χωρίς πολλά πτυχία, μόνο με λίγη πρακτική αριθμητική,
καταλάβαμε ότι δεν μπορείς να καλλιεργείς βαμβάκι και καλαμπόκι με 100 ευρώ και
πάνω κόστος άρδευσης ανά στρέμμα. Γιατί απλά δεν βγαίνει
κερδοφόρο αποτέλεσμα. Έτσι, στις περιοχές που είχαν όντως πολύ μεγάλο
πρόβλημα με τα υπόγεια ύδατα, δεν υπάρχει εδώ και χρόνια στρέμμα καλαμποκιού
και βαμβακιού.
Στη θέση τους και τι δεν καλλιεργήσαμε: Σιτάρι και
Κριθάρι όπως παλιά, αλλά και Ρεβίθια, Φάκες, Φασόλια, Κρεμμύδια, Σκόρδα,
Ελαιοκράμβη, Αγριαγκινάρες, Ρίγανη και άλλα αρωματικά, Σπανάκια, Μπρόκολα,
Ντομάτες, Κολοκυθάκια..., τα πάντα όλα!
Από δενδροκαλλιέργειες εκεί να δείτε.
Αμυγδαλιές που τις είχαμε και παλιά και τις
ξεριζώσαμε, Καρυδιές, Ροδιές, Φιστικιές Αιγίνης, Ελιές πυκνής φύτευσης
λεβάντες, αλλά και στέβιες και γκότσι μπέρι και αρώνια, μην μας πουν και
καθυστερημένους.
Εκεί όμως που έχουμε κάνει θραύση είναι στα εξαιρετικά
"λαμπογιάλια" που λέγαμε τη δεκαετία του '90 γελώντας.
Σήμερα καλλιεργούμε εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα με
φωτοβολταϊκά και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό.
Λάμπει η Θεσσαλία μας από ψηλά. Μάλιστα μαλώνουμε μεταξύ μας για το ποιος θα προλάβει να ...
πουλήσει το χωράφι του στις ενδιαφερόμενες εταιρείες. Βλέπετε αυτές πληρώνουν 2.500 ευρώ το στρέμμα, από 1000 -1500 ευρώ που είναι αν θέλεις να είσαι γεωργός και όχι" επενδυτής".Και τι πετύχαμε; Τις περισσότερες φορές φάγαμε τα
μούτρα μας!
Και ήρθαν τώρα οι Ολλανδοί να μας πουν για σουσάμι και
κουραφέξαλα.
Δεν χρειαζόμαστε ξένα μυαλά για να καταστρέφουμε την
Ελλάδα μας. Μπορούμε και μόνοι μας.
Έλεος κύριοι! Αν δε θέλετε να βοηθήσετε, αφήστε μας
τουλάχιστον στον πόνο μας. Μην μας κοροϊδεύετε!
Μπορεί καμιά μέρα να ξυπνήσουμε. Δεν το φοβάστε αυτό;
Όσον αφορά την κλιματική αλλαγή με τα θερμότερα
καλοκαίρια κάθε χρόνο, σας πληροφορώ ότι στη Θεσσαλία δεν ήρθε ακόμα.
Καλλιεργώ 100 στρέμματα βαμβάκι και από 750 ώρες
άρδευσης που είχα το 2012, για τα ίδια στρέμματα εδώ και δέκα χρόνια βλέπω να
μειώνονται χρόνο με το χρόνο για να φτάσω το 2023 σε 510 ώρες.
Και αυτό γιατί τα καλοκαίρια είναι πιο δροσερά,
(προφανώς είμαστε η εξαίρεση που επιβεβαιώνει το παραμύθι της κλιματικής
κρίσης) και γιατί οι νέες ποικιλίες σπόρων είναι πιο βαθύρριζες και έτσι έχουν
και λιγότερες απαιτήσεις σε νερό.
Με εκτίμηση
Ράπτης Γεώργιος
Χημικός
Μηχανικός αλλά εδώ και τριάντα χρόνια Γεωργός
(Αναδημοσίευση από https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3780874/sto-spiti-tou-kremasmenou-den-milane-gia-forous-stefane/)
Προς επίρρωση των πιο πάνω, κλωστοϋφαντουργία στα
Φάρσαλα εδώ και χρόνια έχει μετατρέψει τα βαμβακοχώραφα σε χωράφια
φωτοβολταϊκών: δεν ζητούν νερό, αλλά και δεν δίνουν δουλειές και εισόδημα στην
περιοχή. Η αειφορία και η βιώσιμη ανάπτυξη έχουν πάει περίπατο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου